En nu zijn wij lekker thuis....

Na twee weken in het ziekenhuis te zijn geweest mochten we afgelopen woensdag eindelijk naar huis. Wat waren we blij dat we onze boys al mee mochten nemen. Dat hadden we nog niet verwacht, aangezien ze pas 36 weken waren. Maar ze dronken goed en kwamen voldoende aan, geen reden dus om ze daar te houden.....

Op de parkeerplaats van het ziekenhuis waren we al een grote bezienswaardigheid. Hans was even de auto halen en ik zat in rolstoel samen met de aardige buurman die ons wel even wilde helpen met de maxi cosi's te wachten bij de ingang. De mensen die in de gaten kregen dat het om een tweeling ging moesten toch allemaal even gluren. Ik kreeg zelfs schouderklopjes: "goed gedaan meid!"

Gezellig samen in de grote box

Toen lekker naar huis waar we nog drie dagen behoorlijk verwend zijn door kraamverzorgster Jaquline. Ontbijtjes op bed, vers geschilde fruitjes en ga zo nog maar even door. Ondertussen moest er vanaf nu natuurlijk hard gewerkt worden. Acht voedingen, om de drie uur en dat keer twee is niet niks. Gelukkig hadden we snel een ritme te pakken en vallen de nachten erg mee. Tenminste als mama niet de verkeerde maat luier omdoet, die vervolgens de volgende verschoningsbeurt bij Finn op de knieen hangt en daardoor de babypoep overal zit. Toen wist Hans toch even niet waar hij moest beginnen....